Oké, dus we hadden een beetje een off-week, wat trainingen die niet vlot verliepen, wat gewenning na de uitspraken en voornemens om mogelijk te stoppen als het seizoen eindigt, dus het werd vanochtend tijd voor de grote test.
“Zorg dat je om 11:20 uur in tenue langs het veld staat”
Een vrij simpele opdracht die slechts door één persoon gerealiseerd had kunnen worden. Maar steevast kwam de rest pas om 11:20 uur binnen sjokken en een enkeling zelfs nog later.
In tenue betekent de “5 minuten bij aankomst kleffen met elkaar” en de “10 minuten omkleden” meerekenen, dat was men dus vergeten.
Tijd voor een confrontatie in de kleedkamer. Wat gaat het worden jongens? What’s it gonna B-Boys?
Nou, B-Boys worden.., die mogelijkheid lijkt bijna te verdwijnen, maar ome coach en trainer wil dan toch even weten waar hij de komende 6 maanden zijn moeite nog in gaat steken.
Blijven we klooien bij de trainingen? Was de vorige wedstrijd een voorproefje van wat de rest van het seizoen gaat komen? Of laten we gewoon nog even zien wat we waard zijn? Kampioen is mogelijk, maar dan moet je er wel voor gaan…
Unaniem waren ze het er mee eens. Die taart zal toch echt in het gezicht van de coach belanden…
De eerste vijf minuten van de wedstrijd liepen stroef, geen enkel doelpunt, aftastend en kennelijk toch ietwat onder de indruk van een serieuze speech die op hen afgevuurd werd?
En voorzichtig aan kwamen de doelpunten, beetje gelijk op in het begin en daarna waren ze weer helemaal waar ze moesten zijn. Op het niveau waar niet veel mensen ze hadden verwacht na twee jaar tijd. Vol ertegen aan, met zijn allen, voldoende kansen voor iedereen, goed verdedigd, lekker gekeept, goede aanvallen opgezet,..
Maar belangrijker dan dat, vandaag stond er een team met heel veel plezier op het veld, een team wat doodleuk de ene Messi na de andere inzette na slechts 2 serieuze trainingen, terplekke aftasten en bijstellen en daarna er ook doodleuk mee scoren. En was Messi even afwezig, werd het de Hassan waar ook uit gescoord werd! Het is lang nog niet allemaal perfect, maar het patroon wordt gevolgd, de mogelijkheden komen en de intuïtie om zelf ook iets te ondernemen groeit!
Maandag gaan we weer even terug naar de basis, dat druk leggen. Dat is eigenlijk de bodem van de taart, de rest is als slagroom. En ik wil niets liever dan die slagroomtaart in mijn gezicht, want dan hebben we na jaren op het niveau van C-jeugd en hoger weer eens een zaalkampioenschap te vieren!
Kom op boys, soms beseffen jullie niet eens hoe goed en leuk jullie spelen!
23 – 9 winnen van Savosa betekent gewoon scherp blijven voor elke volgende wedstrijd, geef niets meer weg! En bij de return tegen dat gevogelte aan de andere kant van Rotterdam, gaan we demonstratief naar KFC…
Opvreten zullen we ze!
Tot maandag!