Afgelopen zondag was ik toeschouwer bij de wedstrijd SDS18 tegen Roda71.
Wat ik zag was een handbalpot op hoog niveau. Beide teams deden niet veel voor elkaar onder en het eindresultaat werd beslist op de details.
Roda71 verdedigde heel goed maar liep al vroeg in de wedstrijd door o.a. 7 meters op een achterstand. De meiden bleven echter rustig en kregen wat meer vat op de wedstrijd. De verdediging liep warm en in de aanval kwamen de doelkansen steeds vaker voor. Ze liepen weer in en kwamen langszij. Maar dat ene puntje voorbij, kwam er maar niet aan. Je merkte dat er veel spanning in het spel zat. Ze rondden te snel af met halve kansen waardoor de tegenstander weer een kans kreeg.
Met 3 punten achterstand gingen we de rust in. Maar met een gevoel: dit is nog niet voorbij.
We begonnen de tweede helft weer sterk maar door het wat mindere aanvalspel bleef SDS steeds 1 puntje voor ons uitlopen.
Roda kreeg nog 1 kans om gelijk te komen maar helaas konden we het doelnet niet vinden en door een snelle tegenaanval kwam SDS twee punten voor. Er was helaas te weinig tijd om deze stand nog te keren.
Voor deze keer ging SDS als winnaar van het veld af maar ik heb het gevoel dat we de volgende keer kunnen winnen. Zeker als Martje meespeelt en Anouk 100 procent is.
Al met al heb ik kunnen genieten van een uitstekende wedstrijd van beide zijdes. Wat een snelheid en wat een felheid 60 minuten lang. Wauw, wat gaaf om naar te kijken en te zien wat die meiden van ons gegroeid zijn dit seizoen.
O ja, wie is dan de Most Valuable Player of the match?
Raymond. Wat heef die gozer goed gefloten. Onpartijdig, scherp duidelijk. Door Raymond is deze wedstrijd tot stand gekomen en niet uit de hand gelopen.
Dank dames, voor een mooie pot handbal. En nu weer flink trainen!
Trotse toeschouwer