Afgelopen zaterdag mocht D2 het opnemen tegen Ventura D5. Een tegenstander die we op veld ook al eens tegenkwamen en verloren met 24-19. Een wedstrijd die destijds zorgde voor wat heethoofdjes en acceptatieproblemen nu het E-niveau weg is en je beoordeeld wordt als D-tje.
En dat is toch een hele andere wereld…
Langzamerhand begint elke speler zijn of haar eigen ontwikkeling een beetje in de gaten te krijgen, gekker nog zelfs van elkaar zien ze het.
Ook deze wedstrijd hebben we dan wel verloren, maar de 17-15 maakt duidelijk dat er groei zichtbaar is!
En dan na afloop in de kleedkamer (ja, deze coach durft dat nog…) even centraal de boel doornemen. Even aangeven wat zo ongelooflijk veel beter ging in deze wedstrijd, wat wellicht ten koste ging van wat anders.
En daar kwam het eerste vingertje van Pelle, en terstond de vingers van meerdere teamgenoten. Het lijkt net een klas, behalve dat ze je geen meester noemen. Nou, een enkeling (nieuweling) dan, maar die weet meteen dat de lege Grote Clubactie boekjes ook een andere functie kunnen hebben…
Verdedigend ging het veel beter met overnemen en verdelen. Ja, er lopen er nog een paar verloren rond, maar het feit dat de groep elkaar aanstuurt maakt dit al een stuk minder gatenkaas dan ooit daarvoor.
Aanvallend, ja, daar was een ieder het wel over eens. We hebben in andere wedstrijden breder over het veld gestaan.
Complimenten aan elkaar, vooral aan Jyzelle omdat ze dit keer niet zo kwaad werd en de koelte behield. Nou, ze gaf wel even een kreet door een overtreding op haar, maar de scheidsrechter gaf aan hoe en wat en een high five volgde.
Complimenten aan elkaar, Tyas had zijn dag niet, dat gebeurt, maar de glimlach met zijn allen door even de wedstrijd na te bespreken geeft toch weer wat aan.
Complimenten aan elkaar, omdat Leonora de benen uit haar lijf liep en nog net niet in de enkels beet van de voorbij rennende aanvaller.
Complimenten aan elkaar, omdat ze goed vrijlopen waar mogelijk en elkaar soms goed weten te vinden.
En het ene compliment na het andere werd aan elkaar gegeven. Jammer eigenlijk dat ze er steeds eentje oversloegen. Maar ja…, dan had ik maar niet met het lege boekje moeten meppen…
De Coach