Wederom gingen wij vol goede moed de strijd aan. Ditmaal was HVOS de tegenstanders. Met Sander, onze trainer, hebben we flink geoefend op allerlei wissels. Niet alleen praktijk, ook theorielessen kregen we van hem. Gewapend met kennis, conditie, voldoende speelsters en nog wat last minute tips waren wij klaar voor deze wedstrijd.
HVOS bleek een geroutineerd team met spelers die goed op elkaar ingespeeld waren. Zij deden alles om door onze stevige verdediging heen te breken, aanvankelijk lukte dat mondjesmaat. Kwamen ze er toch door dan stond onze superkeeper Nicole als een huis om de ballen tegen te houden.
Beetje bij beetje wisten ze toch wat punten bij elkaar te sprokkelen. Wij leden soms onnodig balverlies door de bal onzuiver aan te spelen in onze pogingen om het tij te keren.
In de rust wees Sander ons er op de rust te bewaren en gaf hij waardevolle aanwijzingen. Wij hoorden hem, begrepen hem en waren echt van plan om zijn aanwijzingen op te volgen. Maar op de een of andere manier lukte het niet. HVOS liep steeds verder uit, met een beetje hulp van de scheidsrechter, dat dan weer wel.
Wij gaven de moed niet op bleven strijden en renden de benen uit ons lijf, maar winnen zat er helaas niet meer in.
Meiden we hebben hard gewerkt, elkaar ondersteund, sportief gespeeld en we zijn heel gebleven. We blijven gewoon trainen, onze tijd komt nog wel.