Zondag ochtend 14 april jl., kwart over 10 druppelen er wat dames binnen op de club, zo vanuit je warme bed, de koude grijze ochtend in, dat valt niet mee. Vorig weekend was het een prima handbal weertje, maar dit is wel even wennen weer. Wat dan wel weer meevalt is onze tegenstander, handballen tegen Helius is altijd leuk, sportief en in zekere zin zelfs gezellig!
Deze dames deelden in het gebibber en gemok over de kou, maar daarmee was de sfeer al snel als vanouds! Gewapend met thermoshirts en hier en daar een panty, starten we aan de wedstrijd. Af en toe breekt het zonnetje door, en na een moeizame start weten er toch een paar ballen het net te vinden.
We staan ook nog even voor, en we hopen ergens dat we een keer met een punt in ons voordeel de rust in te gaan. Met nog een paar minuten te gaan en 3-2 op het score bord zien wij het al voor ons, elke overwinning voor ons is er een, dus we staan al klaar om te juichen… wordt het natuurlijk vlak voor rust 3-3 gelijk. Tijdens de rust en onder het genot van een kopje thee, weet Sander ons ervan te overtuigen dat we deze wedstrijd kunnen winnen. (Hij dreigt nog; als we dit niet winnen, dan hou ik er mee op hoor,… 😊) Dus we moeten weer aan de bak!
Nicole staat te keepen alsof haar leven ervan afhangt, Anne en Eva rennen, rennen, rennen, rennen.. alsof hun leven ervan afhangt. Helaas mag het niet baten, zoals de dames naast ons op de bank zeggen; wat leuk dat jullie ons “laten” winnen.
We winnen nooit wat; moeten we hen vertellen; dat we in hetzelfde schuitje zitten? De peptalk van Sander, het uitstekende keeperswerk, het rennen.. rennen… rennen.. het mag niet baten; einduitslag 6-8 (ja in het voordeel van Helius dus)
Dames van Helius gefeliciteerd. En bedankt voor de leuke wedstrijd, dat mag ook weleens gezegd worden.
Máár… gelukkig heb ik, als coach zaterdag met de D2 wél gewonnen, dat was net zo’n spannende/leuke wedstrijd! 22-21 in het voordeel van Roda, gaan wij volgende keer ook voor zoveel doelpunten? (in ons voordeel?!)