Verbuch. Een team vol jonge dames waar we nog niet eerder tegen gespeeld hebben. Ten opzichte van de afgelopen weken waren deze dames een ontzettend sportief team! Waar Steffie 2 weken terug nog 2 minuten kreeg voor terugkrabbelen, kreeg ze nu bij voorbaat al een excuses van ‘oh sorry, ik heb je toch geen pijn gedaan?’. Daar tegenover stond wel dat we dik werden ingemaakt met 08-21… het was niet zozeer dat zij fysiek in alle opzichten beter waren als ons, maar als binnen de eerste 10 minuten van de 10 doelpogingen er maar één ingaat… ja dan zakt de moed wel in de schoenen.
Vooral omdat we als team hebben afgesproken om te winnen door middel van samenspel, maar als de ballen van Kelly, Patricia en Danielle iedere keer net naast gaan of midden op de keepster zijn… Eva telkens neergehaald wordt op de cirkel, Steffie de ballen vanuit de hoek naast schiet, Deirdre en Kimberley als cirkel wel aangespeeld worden maar aan beide armen vervolgens vastgehouden worden alsof ze een misdadiger zijn, Patricia een penalty mist, en onze lieve Son de zon niet kon laten schijnen… dan kan Sander nog praten als brugman dat we het helemaal niet slecht doen, winnen zat er gewoon niet meer in. Zelfs onze supporters vanaf de bank, Marinda, Roxanne en Nathalie waren bijna vergeten hoe het is om te juichen.
Volgend weekend weer een poging! Ons aangepaste doelstelling ligt nog steeds in zicht!