Er zijn van die wedstrijden waar alles klopt; de halve finale van de Jan Alma cup was zo’n wedstrijd. In een geweldig spannende pot waarin zowel in het veld als langs de kant heel wat okseltjes zweette, werd Ventura uiteindelijk verslagen met 31-30 na verlenging.
Van te voren was duidelijk dat het een pittige wedstrijd zou worden, Ventura was ten slotte kampioen geworden in de 1e klasse. Tegelijkertijd wisten we door eerdere aanvaringen dat ze te kloppen waren, and so we did..
De heren van Roda gingen geweldig uit de startblokken en kwamen snel zo’n 5 doelpunten los van Ventura. Aangemoedigd door het massaal toegestroomde publiek, speelden we scherp in zowel aanval als verdediging. Ventura scoorde slechts uit toegekende pingels, waar de meningen erg over uiteenliepen… Er werd gespeeld vol beleving en voor elk puntje werd geknokt.
Het einde van de eerste helft was helaas rommelig, er was even geen rust in de koppies en er werd teveel samengespeeld met de zijlijn. We hadden de rust nodig om even bij te komen en gingen die in met een 12-13 achterstand.
Na de rust ging het beter, de ploegen gingen gelijk op. Toch kwamen we, mede door wat tijdstraffen, op 4 punten achterstand. Maar er was niks aan de hand, zelfs met 4 man in het veld wisten we te scoren en Ventura niet. Vervolgens kreeg Ventura kreeg ook tijdstraffen, scoorden we snel en stonden we weer voor! De laatste minuten waren zenuwslopend, waarin beide ploegen dicht bij elkaar bleven. Uiteindelijk stond er 25-25 op het scorebord, wat een verlenging betekende!
In de 2 x 5 minuten die volgden, stonden we bijna de hele tijd 1 puntje voor. Hoewel de lichamen op het einde tegen de kramp aan zaten, bleven we scherp en hebben we het fantastisch uitgespeeld. Wat waren we opgelucht en euforisch toen bij 31-30 het laatste fluitsignaal klonk en we elkaar in de armen konden vliegen.
Het klinkt als een cliché, maar we hebben echt gewonnen als een team, het samenspel was hetgeen waar we het meest trots op mogen zijn. Het zou daarom bijna oneerlijk zijn om een paar individuen te benoemen, maar ik ga het toch doen. Sander was ‘on fire’ en beslissend op momenten dat het moest! Carlo, als enigste man op het midden, heeft het fantastisch gedaan en z’n rust weten te houden. Ten slotte, godzijdank was Bryan op tijd terug was van zijn blessure, hij was weer top!
Het was nog lang onrustig in de Roda kantine, waarbij het nummer ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ de avond goed samenvat.
Op naar de finale op vrijdag 13 April in den Hoorn, tegen Saturnus! Supporters, bedankt voor de onvoorwaardelijke steun en wij hopen jullie hier weer te zien! HOP HOP onze heren naar de top!