Met de overwinning van vorige week nog vers in onze gedachten, speelden we afgelopen zaterdag uit tegen Savosa D2. Gezien de stand van deze tegenstander in onze poule hadden we goede hoop om deze wedstrijd goed af te sluiten. We starten sterk. Onze verdediging staat rotsvast. Iedereen op zijn positie. Gefocust om ze allemaal tegen te houden. Ik als coach hoorde al wat gemor en gemopper gevolgd door een mijnheer die vanuit de tribune naar mij toekwam om te vertellen dat de manier waarop wij verdedigden niet toegestaan is en dat we terug moeten naar een 3-3 verdediging. Mij van geen kwaad bewust begin ik een aantal D3-ers terug te sturen de 9 meter uit.
Onze rotsvaste verdediging helemaal van de wijs gebracht. Natuurlijk had ik ergens wel iets gehoord over een andere spelvisie. Maar als hekkensluiter in de rij, verwacht je niet dat men onze verdedig onderuit gaat halen, want over het algemeen is de tegenstander toch wel in staat om zijn gram te halen. Het gevolg; dat we nu het spoor bijster zijn en we al snel een paar doelpunten om onze oren krijgen. Neemt niet weg; dat Jesse in de eerste helft en Joshua in de tweede helft weer fantastisch hebben staan keepen! Een kanttekening; dat de scheidsrechters erg klein / jong zijn. (lees: lengte; veel kleiner als de gemiddelde lengte van ons team) Met veel pedagogische (lees; moeder van 3 kinderen) ervaring ben ik toch geneigd te zeggen dat kinderen; toch meestal wel de neiging hebben om niet geheel onpartijdig te zijn. Willen ze niet, maar dat is lastig, daar kunnen ze niks aan doen, dit zal mening ouder, of wie met kinderen te maken heeft; vast wel kunnen beamen. Maar rest mij te zeggen dat ik daar natuurlijk als coach niks van mag zeggen; heb ik dus ook niet gedaan, ook niet tegen mijn pupillen (lees; puppies). Die heel verontwaardigd het ene doelpunt na de andere bij ons de goal in zien gaan, en nog meer verontwaardig omdat er hier en daar een teennagel, een teen een halve voet in de cirkel staan. Tevens moet ik natuurlijk zeggen, dat ik daar als coach niks van zal zeggen, zeker niet tegen mijn pupillen (lees; hoogst verontwaardigde, pups, die tijdens de rust, helemaal van slag zijn; de “ja-maars” zijn niet te tellen) nee daar ga ik zeker niks van zeggen. Dat wimpel ik allemaal af; “nee kids; scheidsrechters hebben altijd gelijk, daar kunnen we niks aan doen”) Ik laat het van me af glijden en probeer deze verontwaardigde terriërs te motiveren voor de tweede helft! Dus we gaan hier ook verder geen woorden aan vuil maken, We hebben weer een leuke wedstrijd gespeeld, ook dit soort wedstrijden hebben hun functie, ze vergroten het team-gevoel, we zitten tenslotte met zijn allen in hetzelfde schuitje. Deze wedstrijd hebben Tim, Isabel en Jill een doelpunt gemaakt en Jesse zelfs 2.
Iedereen heeft zijn rol weer goed vervuld, ook als je niet hebt gescoord! Daarna weer heerlijke zelfgemaakte boterkoek en koekjes als troost. Volgende week hebben we een klein team-uitje. Daar kijk ik erg naar uit! En ik weet zeker dat we allemaal veel zullen leren van de clinic die we gaan volgen. En dan kijken we vol goede moed naar de volgende wedstrijd! En hopelijk kunnen we dan genieten van winst koekjes.