Gisteren was de laatste wedstrijd van GC1. Een prachtig mix-team waar ik al een aantal jaar aan verbonden ben. Een soort emotioneel afscheid maar er moest nog wel minimaal een gelijkspel uitgesleept worden om de 2e plaats in de poule veilig te stellen.
Uit naar Saturnus HC1, die 1 punt onder ons stonden!
In het zaalseizoen was het al een mega spannende strijd waarbij de uitslag 24-24 was.
Laura en Max waren er helaas niet bij, maar gelukkig was Kathy uit de D1 bereidt om mee spelen.
We begonnen goed aan de wedstrijd maar Saturnus was ook wakker. Zo begon er een boeiende wedstrijd die zeer leuk was voor de vele ouders die meegekomen waren voor deze wedstrijd. De ruststand was 7-9.
In de 2e helft bleef het constant spannend met kansen over en weer. Keepers aan beide zijden hielden genoeg ballen eruit. Helaas hielden we de rust niet in de laatste minuten en kon Saturnus op gelijke hoogte komen.
Het zijn van die wedstrijden waarvan je hart sneller gaat kloppen en die alle kanten op kunnen. De opdracht van minimaal een gelijkspel te halen is uiteindelijk wel gelukt, al was het af en toe billen knijpen. Met een 15-15 score liepen we van het veld af. Aan de ene kant balend van het weggeven van de overwinning, aan de andere kant trots op de 2e plek in de competitie.
Het voelt als het einde van een tijdperk. De kleine jongetjes waar ik mee begon, zijn nu grote pubers geworden en zullen komend seizoen in uitstekende handen zijn van Rosita & Marieke! Zelf ben ik gezegend om volgend seizoen samen met Noa de meiden B te mogen begeleiden.
Ik heb met trots en liefde dit team de afgelopen jaren mogen begeleiden en zal de jongens ook zeker missen.
Ouders, via deze weg wil ik jullie bedanken voor jullie geweldige steun in de afgelopen jaren en we zullen elkaar zeker nog zien de komende tijd.
Een emotionele coach!