Zondag 2 juni 2024 – Een mooie ochtend om een wedstrijd te hebben. Geen regen en geen overtuigend zonnetje, een fijne temperatuur en volle bak aan spelers.
Er zijn van die weekenden waarin alles meezit, oké je hebt gelijk beste lezer waarin veel meezit.
Onze wedstrijd was op deze zondagochtend tegen DES ’72, een leuk team om als tegenstander te hebben. Zeker nu we met met alle dertien spelers aanwezig zijn. De vorige wedstrijd die binnen gespeeld werd waren we ook met alle spelers en konden toen goed bijblijven. Ja we hadden toen wel verloren, maar nu was iedereen er op gebrand om alles uit de kast te halen en alles te geven om nog dichterbij te komen en met een nog kleiner verlies het veld te verlaten.
We hebben vaak gewisseld om zo op snelheid te kunnen spelen, wat toch ook de gelegenheid gaf om even uit te rusten van dat tempo.
Niet dat het nodig was, want na de eerste 10 minuten stonden we voor en gaf dat alleen maar nog meer energie.
Jaaa, ik weet het we staan wel vaker voor in de eerste helft. Maar dit voelde anders! Het bruiste en het groeide en we deden wat we eigenlijk altijd al moesten doen, we hielden ons aan de afspraken en maakten het ook af.
Was DES ’72 dan niet actief of zaten ze op de bank? Nee ze waren actief en goed bezig. De verdediging van Roda ’71 stond als een huis en ze kwamen er lastig door. Zelfs de breaks werden niet volledig benut, met dank aan onze keepers.
De eerste helft werd positief afgesloten met een mooie voorsprong voor Roda ’71. Als coach zijnde geef je op dat moment complimenten maar waarschuwt ook voor de 2de helft. Blijf alert, kijk niet alleen naar de bal maar hou ook de andere spelers in de gaten en zeg wie je hebt. Blijf de aanvallen doen zoals we in de eerste helft hebben gedaan, verspeel de bal niet kijk waar je gooit en rond pas af als het gaat.
De toeschouwers die er bij waren zaten op het puntje van de bank en durfden soms niet meer te kijken. De 2de helft werd een stuk spannender toen DES ’72 dichterbij kwam.
Zou het dan toch echt gebeuren, intussen begon mijn stem wat meer over te slaan, in de laatste 10 minuten moest er toch gewaarschuwd worden dat de afspraken nagekomen moesten worden.
Door een paar minder goede ballen aan onze kant werd het gat steeds kleiner.
Zou het dan echt gaan gebeuren, ik heb haast geen stem meer (oké ik overdrijf) maar schor van het aansporen was ik wel.
JAAA JAA JA het is ons gelukt, we hebben als team gewerkt en laten zien dat we het kunnen.
GEWONNEN, eindstand 18-16.
Een pracht pot, goed gespeeld.
Bedankt,
Jullie trotse Coach