Soms heb je van die wedstrijden waar je geen verslag van wil schrijven. Vorige week speelden de Roda GC1 tegen Des ’72, deze wedstrijd (en de strijd om plek 1) werd helaas verloren door het niet samenspelen als team. Tuurlijk gebeuren er veel individuele acties maar als iedereen dit gaat doen dan is het team los zand. Er is tenslotte geen enkele spelers die alle letters van het woord team in zijn voornaam heeft.
Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen…
Atomium ’61 GC1 is op papier een mindere tegenstander, maar dat betekent altijd nog wel dat je zelf je eigen niveau moet halen.
Er werd niet best begonnen aan de wedstrijd, het was rommelig, kansen werden niet afgemaakt, ballen kwamen niet aan bij teamgenoten.
Met als resultaat een 5-1 achterstand. Nou zou je zeggen, er is nog tijd zat, maar niet met het handbal dat ze op dat moment lieten zien. Als coach is dit zeer frustrerend kan ik jullie meegeven. Hoe ga je nu een signaal afgeven dat het beter moet..
Gelukkig is daar een signaal voor en dat werd opgepakt door minstens 2 spelers. Daardoor kantelde de wedstrijd en gingen ze de rust in met een 11-12 voorsprong.
In de rust besproken wat er nu mis ging en al snel bleek dat ze dachten wel even te gaan winnen van deze “makkelijke” tegenstander.
Iedereen weer op scherp gezet en sommige spelers individueel nog toegesproken wat er van hun verlangd werd.
Uiteindelijk stapten ze met een 21-26 overwinning van het veld. Een verdiende overwinning maar zo onnodig spannend heel de wedstrijd. (61 doelpogingen waarvan maar 26 doelpunten)
Nu komend weekend even een vrij weekend, daarna mogen ze weer laten zien hoe goed ze echt zijn!!
Een uitgeputte coach!