Met de dames van DS3 waren we op 26 september op een stralende zondagmiddag op bezoek in Schipluiden. Goedgemutst, als altijd, gingen we de wedstrijd in. Twee van onze afstandsschutters waren afwezig. Maar ook zonder hen gingen wij er natuurlijk voor.
We werkten goed samen, hadden oog voor elkaar en gaven Schipluiden weinig ruimte.
Het duurde dan ook vrij lang voor hun eerste doelpunt viel. Ook ons eerste punt duurde even, want Schipluiden verdedigde fel.
Maar wij bleven strijden en maakten 4 punten in de eerste helft. De tegenstander maakte er 11, dus we hadden nog wat werk te verrichten in de 2e helft.
Na de rust veranderde Schipluiden van tactiek en ging in een systeem van 3-2-1 spelen. Hoe moesten we hierop reageren? We waren in verwarring. Onze cirkelspelers zorgden dat ze aanspeelbaar waren vanaf de 9 zodat de bal toch rond kon gaan. Maar de
flow was vakkundig onderbroken. Desalniettemin slaagden veel van onze speelsters erin om een of meerdere punten te scoren. Blij als wij zijn met elk punt vierden we dat soms net te lang zodat Schipluiden die momenten gebruikte om vliegensvlug de bal in ons doel te gooien. Enkele ballen wist onze keeper krachtig tegen te houden. Maar 31 keer vond de bal de weg naar ons doel.
Anderzijds slaagden wij er 13 keer in hun doelvrouw te passeren. Voor ons is dat een geweldige prestatie. De scheidsrechter en Schipluiden keken dan ook raar op toen wij hard juichten bij het horen van de eindstand.
De winst van een wedstrijd is nog niet binnen handbereik, maar de moed laten wij niet zakken. We blijven strijden en bovenal blijven we genieten van het spel en het samenzijn. Er komt een dag…… je zal het zien.