Sinds lange tijd spelen de dames van Roda weer thuis in Zadkine waar zij doordeweeks ook de trainingen hebben. Deze zaal staat bij ons bekend als een warme ruimte met droge lucht en een zeer gladde vloer, geen pretje om in te spelen maar het werkt nu wel in ons voordeel omdat we dit gewend zijn.
Ashley speelde vandaag haar tweede wedstrijd en maakte daarin ook meteen haar eerste doelpunt, tevens ook van de wedstrijd. Zij liet aan de meiden van Helius zien dat zij een ongevreesde scherpschutter gaat worden op de opbouw en daarmee tijdens deze wedstrijd de plaats van Patricia en Danielle verving die helaas geblesseerd waren.
De eerste helft tegen Helius liep gelijk op tot een ruststand van 5-4 in het voordeel van Helius, waarover onze coach Nathalie tijdens de rust geen goed woord voor over had. Al onze pogingen op het doel waren namelijk tegen de paal, laat of midden op de keepster. ‘Ik wil tijdens de tweede helft geen poepballen meer zien.’, aldus Nathalie.
Onze bank was goed gevuld ondanks de twee geblesseerde. Deirdre wisselde tijdens de rust van blauw naar oranje zodat zij, na een helft goed gekeept kon hebben, ook de ballen op de 6 meter kon tegenhouden. Samen met haar, Sonja, Sherida en Kelly zou ik als aanvallende toch hun niet graag willen passeren omdat ze je vasthouden bij het leven.
Nathalie gaf tijdens de rust ook als tip dat we deze wedstrijd op onze snelheid zouden gaan winnen als we de breaks gaan lopen. Dit hoefde je Chantal, Eva en Steffie maar een keer te zeggen. Zij hebben toch diverse keren de bal weten te onderscheppen en de break gelopen. Op een goed moment bleven de andere meiden van Roda gewoon staan, omdat de meiden van Helius toch niet achter deze snelheidsduivels aangingen. Marinda, Kelly en Kimberley hebben vaak ook voor deze mogelijkheden gezorgd door de bal van de keepster op te halen en door te spelen naar voren. Ook zij hebben diverse keren gescoord tijdens deze wedstrijd.
Tijdens de tweede helft stond Nicole uitmuntend te keepen. Zij moet er alleen nog aan wennen dat je tijdens onze break outs de bal gewoon random naar voren kunt gooien, omdat Eva of ik ‘m toch wel vangen. Nu heb ik het tijdens een verslag die ik zelf schrijf niet graag over mijzelf, maar er was toch een moment in de wedstrijd die we met z’n alle lang zullen heugen. Het is namelijk niet mijn sterkste kant om de bal in een keer goed te vangen. Hierdoor liet ik de bal vallen tijdens de break out die vervolgens naar de zijlijn rolde. Staand kon ik deze bal niet meer pakken en ik weet uit ervaring dat de vloer in Zadkine spekglad is, dus ik maakte een soort van dweilpoging, greep daarbij net optijd de bal en gooide deze zeer krampachtig naar Eva. Zij is inmiddels wel gewend dat ik onhandig de ballen gooi, zelfs als ik breed uit op de vloer lig, en scoort daaruit. Geweldig!
Volgend weekend weer in Zadkine, ben benieuwd wat voor spectakel de gladde vloer dit keer gaat geven!
Leuk trouwens ook dat zoveel familie, vrienden en fans kwamen kijken!
Tot zondag!
Dominique