Halverwege de eerste helft had de coach al een handje gegeven aan zijn opponent coach. “Gefeliciteerd he!”, “Ze gooien nu alles voor een heel seizoen mis, dus laten we maar stoppen…”
Werkelijk, bijna een kwartier lang gewoon niets raak kunnen schieten. “Ja maar het ligt aan de bal…” Okee, toegegeven, met een mixed team zit je vast aan een Dames C-maatje, dus size 1. Maar dat zegt niets over het positioneren van de bal in het doel. Hoog wordt dus hoog over. Laag is altijd laag met hooguit een te harde stuit, maar dat liet nog wel even op zich wachten.
Dit was werkelijk de oude Volkswagen Diesel op Antarctica met een hele koude start. Want veel verder dan 4-5 in de eerste helft kwamen we niet.
Maar de tweede helft gaf tekenen van de oude bekende voorverwarmde motor. Niet alles was zuiver en sommige ballen werden nog gegooid op momenten dat het niet slim was. Ongeduld en niet vertrouwen op druk heen (en terug en weer heen indien nodig) zijn daar debet aan.
Toch, zo af en toe, gaat dat druk zetten dan ineens weer goed en vliegt er een opbouwer tussen de verdediging door om zo de punten te scoren.
Over en weer vielen de doelpunten, echter was bij Roda ’71 de drive weer een beetje zoals vanouds waardoor we ineens een paar punten inliepen.
Mede door het wat sterker en forser verdedigen werd het lastig voor Savosa om te scoren. En door wat mooie reddingen aan onze kant gevolgd door snelle tegenacties, werd het uiteindelijk 13-18!
Tijd om maandag weer even een oliefilter en de gloeispiralen te vervangen.
Goed gedaan boyz!
De coach