Zaterdag was er weer een pittige wedstrijd te verwachten tegen TOGB, een meidenteam waar we al eens eerder tegen hebben gespeeld. Niet op volle sterkte door het ontbreken van Charlie door een blessure, die zich juist had ingesteld om deze wedstrijd beslist te keepen. En juist dat keepers-dingetje is toch wel een klein beetje ons zwaktepunt, de achilleshiel.
In een eerste helft waar we toch even moeite hadden om bij te blijven, kwam de spannende tweede helft waar bleek dat we niet helemaal goed in ons vel zaten. De verdediging was niet helemaal op en top in het laatste kwartier waardoor er toch een kleine voorsprong ontstond voor TOGB.
Er zijn altijd wel zaken waar we over kunnen klagen, maar als we de ziel en zaligheid hadden van de wedstrijd tegen Helius, dan was alles toch duidelijk anders gelopen.
Geeft niet, er komt nog een kans en dan een keertje bij ons thuis…
Het was even een bittere pil om het veld te verlaten met 21-24 verlies, wetende dat ondanks de felle verdediging die je voor je kiezen kreeg het net zo goed 28-24 had kunnen zijn als slechts een paar van de gemiste kansen wel raak zouden zijn geweest. Maar helaas moesten we de punten afstaan aan TOGB met slechts drie doelpunten verschil.
Uiteindelijk sloten we de dag af als gastteam bij de HARO welke hun eredivisiewedstrijd speelden tegen Venlo. En daar hebben de boys nog even kunnen proeven hoe hun eigen wedstrijd ging. Een stevige pot op hoog niveau handbal waar HARO net niet de ommekeer kon maken in een slechte start en daarmee de punten moest afgeven aan Venlo met 25-28. Slechts drie doelpunten verschil. Herkenbaar?
Uiteindelijk wel zeer leerzaam, want hoe ga je daar mee om? Iets om op te kauwen dus. En toch wel weer een lekker gevoel als je zo samen met HARO mee mag oplopen! Het echte mannenwerk komt op den duur vanzelf wel boys!
De Coach