Het was al weer een tijdje geleden dat Roda een Special toernooi georganiseerd had, maar afgelopen zondag 13 september hadden we er weer eentje.
Om half negen verzamelden we bij de kantine om alles klaar te zetten en slingers op te hangen waarbij het teamwork er al vanaf sprong.
Tijd zat om met onze hechte vrienden Nijenrodes samen warm te lopen. Nijenrodes kwam te kort en werd leuk opgevuld met Jano (beste vriend van onze Thom), Denise (de vriendin van onze Jim), Carin (moeder van onze Dave & Bryan), Mylene (zusje van Yvette en prinsesje) Sanny (jep, de mijne. De tante figuur van onze boys). Drie spelers welke voor het eerst handballen, voor Mylene was het een tijdje geleden en Sanny ging de eerste gedeelte van de wedstrijd staan waar ze zich thuis voelt (she still got it).
De wedstrijden zijn altijd leuk maar deze was even bijzonder. Een flinke dosis familiegevoel.
De tweede wedstrijd was tegen Havas en de enige wedstrijd die we verloren. We waren een beetje te gehaast met de aanvallen maar ik heb onze nieuwe tactiek Sanny een paar keer voorbij zien komen. Verdedigend stonden we sterk en Dinie staat nog steeds in het doel. Misschien verloren op het scorebord maar dat is niet waar deze coach naar kijkt.
Wedstrijd 3 SEW. Was wat rustiger maar er viel één actie heel erg op. Thom vond alle tijd om Wiekash te helpen, daarna nam zijn broer Jim het over. Dit is waar Roda special handbal om draait.
Van de 2 poules moest de nummers 2 tegen elkaar.
Voor ons zou dat de Blinkert zijn.
Puk, Jano en Denise wilden vandaag nog maar twee dingen… Met hun vrienden in hetzelfde team spelen en mij als coach hebben.
Deze situatie vroeg om een speciale peptalk.
Jep, Al Pacino – Any Given Sunday, the Rock – Gridiron gang – and off course the best of all – Kurt Russel – Miracle speech.
Laatste wedstrijd van de dag, ongeacht wat er op het scorebord zou staan. Dit zou het begin zijn voor onze weg naar Nijmegen Special Olympics.
Dit was de meest spannende wedstrijd van onze dag.
Het maakt mij niet uit wat er gebeurt op het scorebord, winnen of verliezen is maar een puntje meer of minder. Echte winnaars spelen het spel waar ze voor trainen, hun uiterste best voor doen en hun liefde voor handbal laten spreken. Door betrokkenheid van het publiek, weet je dat Specialteam Roda winnaars zijn.
We sloten de wedstrijd inderdaad af met één puntje meer op het scorebord.
John sr. heeft de hele dag mogen genieten van geweldig handbal van alle teams. Zo erg genoten dat de enige keer dat hij opstond, na afloop van de laatste wedstrijd was.
Het was fijn om een eigen toernooi te hebben. Yvette krijgt daarbij de meeste respect voor het regelen van alles. Zelfs de ingehuurde EHBO man genoot van de dag. De nog opstartende G-tak van Atomium stond Yvette ook te woord, waarbij Atomium nu ook wat connecties heeft binnen onze tak van sport en het zal niet lang duren of we zien ze bij de toernooien.
Ilja, Henny en Joop waren de scheidsrechters van de dag. Die wil ik voor de honderdste keer bedanken voor hun tijd en hun perfecte manier van fluiten. Ik vind scheidsrechters toch altijd een belangrijke onderdeel van leuke goede wedstrijden en bij Roda hebben wij de beste.
Alle vrijwilligers bedankt en vooral onze moeders Tineke, Debora en Carin die alles onder controle hadden in de kantine.
Het was een top toernooi!