Dit eerste deel van het veldseizoen komen we een aantal tegenstanders tegen waar we niet eerder tegen hebben gespeeld. En op zondag 6 september was EHC2 daar dan eentje van. Op naar Leidschendam (Den Haag) waar we veel geluk hebben gehad met het weer. Droog, slechts een enkele druppel richting de rust, en na de rust zelfs nog de zon erbij!
Onze boys trokken gelijk van leer in de eerste helft en binnen no-time stond de stand dan ook op “ruim voor” tegen EHC.
Maar naarmate de eerste spelers moesten wisselen, leek het verhaal als een kaartenhuis in elkaar te storten. Dat wil zeggen, de tegendoelpunten kwamen met mate door nog steeds een redelijke verdediging, maar aanvallend ontbrak er ineens een hoop.
Veel geklaag over “ik kan daar niet staan want dan lukt me niks” (vervolgens doodleuk twee maal scoren vanaf die positie)
Veel geklaag over “Nah ja! Op de training lukt het wel en hier niet?!” Wedstrijdspanningen
Veel geklaag over “haal ze eruit, ze luisteren niet, niemand speelt meer rond en gaat direct gooien” Sla ze neer dan Lennart! Doe ik ook! 😛
Veel geklaag over pijntjes, en terecht… Stan, dat was een aardige headblock, gonst het nog een beetje?
Ach ja,… pubers…
Heren, mag ik even de attentie?
Maandag gaan we nog even fijntjes iedereen in de oren knopen waarom samenspel zo belangrijk is. Waarom druk zetten, rondspelen en goed instarten van belang is.
Jullie herpakken jezelf met veel moeite in de tweede helft en winnen uiteindelijk netjes met 10-17.
“Was je dan niet trots op ons?”
Nee,… Maar het begint wel te komen. Geen trillende wenkbrauw, maar dit keer ging hij schuin omhoog en er kwam een kleine glimlach.
- Er zitten sporadisch mooie acties in het spel, dit moet vaker
- Druk zetten klopt nog voor geen meter, moet beter
- Individuele acties en scoren, prima, maar we moeten wel als team beter worden
- Oefenen oefenen oefenen…
Tot maandag!
De Coach